دَف، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی می‌باشد. قدمت شکل چهارگوش آن به قرن ها پیش از میلاد مسیح برمیگردد و برای پشتیبانی از سازها و حفظ ریتم بکار برده می شد. این ساز شامل حلقه‌ای چوبی بزرگ با اتصال حلقه های فلزی کوچک به آن است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت و کف دست بر آن نواخته می‌شود. دف از سازهای خانقاهی و عرفانی می‌باشد که قرن ها در مناطق کردستان مورد استفاده قرار می گرفته و بیشترین شباهت را به ساز دایره و بندیر دارد ولی بزرگ ‌تر از آنها و با صدای بم‌تر است.