قانون یک ساز زهی زخمه ای است که جدای از روایات مختلف، بیشتر پیدایش آن را به خاور نزدیک ( کشورهای سوریه، لبنان و مصر کنونی) نسبت داده اند و در سده های میانه به اروپا برده شد. این ساز دارای یک جعبهٔ چوبی به شکل ذوزنقه‌ است که به وسیلهٔ دو انگشت سبابه و دو مضراب (که میان حلقه‌ای که به انگشت کرده‌اند و خود انگشت قرار می‌گیرند) نواخته می‌شود. قانون از سازهایی است که از کهن در موسیقی ایرانی به کار می‌رفته حتی گفته می شود فارابی در ابتدا آن را 45 سیمی اختراع و آن را در کتاب موسیقی کبیر خود بیان کرده است. قانون به صورت کامل توانایی بیان گوشه‌های موسیقی ایرانی را دارد؛ ولی مدت مدیدی است که در سرزمین ما ناشناخته مانده، در حالی که در کشورهای همجوار سال‌ها است که از این ساز استفاده شده‌ است. کمابیش از نیم قرن پیش تاکنون، موسیقی‌دانان ایرانی به اجرای این ساز روی آورده‌اند. تعداد سیم های قانون از 63 تا 84 تار متغیر است و نوع 72 سیمی آن متداول تر است که به صورت سه تایی باهم کوک می شوند و 24 صوت از آن به گوش می رسد که می توان گفت دامنه صوتی آن حدود 3 اکتاو می باشد.