تنبور (تمبور) را می‌توان قدیمی ترین ساز زهی زخمه ای ایرانی معرفی کرد که در موسیقی دارای جایگاه عرفانی و مقامی می‌باشد. قدمت این ساز به نزدیک 6000 سال پیش می رسد و هم اکنون نیز در مناطق یارسان نشین دارای تقدسی خاص است. ساز تنبور دارای سه سیم است و نواختن آن نیازی به مضراب مصنوعی ندارد و با چهار انگشت دست راست با مضراب هایی مانند مضراب راست، چپ و شُر انواع مضراب ریز و دوتک نواخته می‌شود.