تِمپو
تِمپو یا داربوکا، یک ساز کوبه ای از خانوادهٔ طبل های جام گونه است که با هر دو دست نواخته می‌شود. این سازِ پوست صدا که از فلز، چوب یا گل پخته ساخته می‌شود، بیشتر در خاورمیانه رایج است و در کشورهای مختلف با نام‌های متفاوت شُهرت دارد. پیشینهٔ این ساز احتمالاً به بابِل و […]
کاخن
نوعی ساز کوبه ای است و در زبان اسپانیایی به معنی جعبه، صندوق یا صندوقچه است. نوازنده کاخن بر روی آن می‌نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی (تاپا) و صفحات کنار و بالای ساز می‌کوبد، صدا تولید می‌کند. کاخن قدمت زیادی ندارد و تاریخچه پیدایش آن کم است. […]
درام
مجموعه‌ای از طبل ها و دیگر سازهای کوبه‌ای (به‌طور معمول سنج است که توسط یک نوازنده و با استفاده از دو چوبک طبل نواخته می‌شود و پدال‌هایی از طریق حرکت پا برای نواختن بیس درام و سنجِ های-هت را کنترل می‌کنند. با این‌حال یک درام سِت می‌تواند دارای اجزای دیگری همچون بلوک چوبی یا زنگوله […]
پرکاشن
همان مجموعه سازهای کوبه ای در ارکستر است که به نوعی مورد استفاده قرار می گیرد. پرکاشن، از انواع مختلفی ساز کوبه ای تشکیل می شود که برخی از آنها کوک معین دارند و برخی کوک نامعین. به مجموع تمام این سازها، پرکاشن گفته می شود. اجزای پرکاشن و سازهای کوبه ای در دنیا، بسیار […]
دف
دَف، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی می‌باشد. قدمت شکل چهارگوش آن به قرن ها پیش از میلاد مسیح برمیگردد و برای پشتیبانی از سازها و حفظ ریتم بکار برده می شد. این ساز شامل حلقه‌ای چوبی بزرگ با اتصال حلقه های فلزی کوچک به آن است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و […]
تنبک
تنبک یا تمبک یکی از سازهای کوبه‌ای ایرانی است. قدمت این ساز به بیش از 1500 سال پیش میرسد فارابی زادگاه تنبک را مناطق غربی ایران می داند. این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبل‌های جام شکل محسوب می‌شود که با انگشتان دودست و با تکنیک هایی همچون تُم، بک، پلنگ و ریز نواخته […]
